De branie van Icarus, de wijsheid van de boer

De laatste Grote Generatie

De generatie net na de Tweede Wereldoorlog is een generatie die hard werken hoog in het vaandel droeg en zorgzaam omsprong met bezit. Eenvoud en dankbaarheid waren dagelijks beleefde waarden. Ze stuurde haar kinderen, de fameuze babyboomgeneratie, massaal naar de universiteit. Ze gaf een land door waarop ze, naar de toenmalige opvattingen, fier kon zijn.

We lenen de Aarde van onze kinderen

Het doet de vragen rijzen hoe wij de Aarde aan onze kinderen zullen teruggeven. Zullen we onze kinderen fier in de ogen kunnen kijken? Zullen we na de pensioen-, de klimaat- en de financiële crisisfactuur ook deze coronafactuur aan hen doorgeven? Of zal deze generatie eindelijk zeggen dat het genoeg is geweest?

We hebben een genotseconomie gebouwd op het schrijn van het individueel materialisme. Al lang voor deze crisis gaf de toenemende verzuring van de maatschappij en de ‘boomende’ burn-outs aan dat we ons serieus aan het vastlopen waren. Elke crisis werd afgekocht met toenemende schulden.

Kantelmoment in de geschiedenis

Net zoals de Tweede Wereldoorlog een momentum creëerde om drastische veranderingen door te voeren, mogen we dit moment niet gewoon voorbij laten gaan. Maar wat hebben we dan nodig?

De mensheid heeft steeds geprobeerd meer controle te krijgen over haar omgeving. De evolutie van de mensheid is een slingerbeweging tussen meer individualisme en meer collectivisme. Godsdienst en wetten zijn collectieve antwoorden om structuur te brengen. Maar creëren ook starheid en bureaucratie. De homo economicus bevrijdde de mens en liet hem toe zijn eigen lot in handen te nemen.

De succesvolle aanpak van de coronacrisis door een aantal collectieve Oosterse culturen, geeft het kapitalistische Westen vandaag een lesje in bescheidenheid. Europa is al lang niet meer ‘leading’ en is vermoeid.

Een nieuwe generatie: tussen de branie van Icarus en de wijsheid van boer

Elke nieuwe generatie zet zich af tegen de voorgaande. Wat zal deze generatie nodig hebben om succesvol te zijn? Misschien is ze daarmee gewoon al bezig? Streeft de aankomende generatie al niet meer naar echt geluk en zinvol werk? Studies over veerkracht en geluk wijzen daarbij steevast naar vijf pijlers:

1. Relationeel: Mensen die goed geconnecteerd zijn voelen zich gelukkiger, gezonder en leven langer.
    
2. Dankbaarheid: Elke dag, zelfs de slechtste, heeft een mooi moment. 's Avonds je zegeningen tellen, kalmeert de geest en brengt ons in het nu, in plaats van wakker te liggen over de toekomst. Mensen die niet lang meer te leven hebben, geven steevast aan vooral hun "koffiemomenten" te zullen missen. Weinigen hebben het dan over de "benjisprong momenten" uit hun leven.
    
3. Flow of werken in de zone waar je competentie- en taakniveau elkaar ontmoeten. Werken wanneer je tijd en plaats uit het oog verliest, wanneer je als het ware een energiestatus bereikt waarin alles vanzelf lijkt te gaan. Meestal heb je hiervoor een minimale focus van 20 minuten nodig.
    
4. Purpose of zinvol werk. Weten dat je aan iets groter bijdraagt en daar je eigen aandeeltje in zien.
    
5. Aanwezig zijn in het hier en nu. Niet proberen zaken te controleren die je niet kan controleren.

De wijsheid van de boer leert ons dat je goede en slechte oogsten hebt. Dat je voorraden moet aanleggen als het goed gaat. Daedalus en Icarus leerden ons dat we geen gevangenen hoeven te zijn van de context waarin we zitten als we onze ingeniositeit gebruiken. Maar ook dat we geen goden zijn en dat de aarde niet om de mens draait.

Zal de komende generatie opnieuw de balans vindt tussen Icarus en de boer? Waarbij ze zichzelf elke dag uitdaagt, met zinvol werken kleine stukjes van de wereldproblemen uitklaart. Met voldoende aandacht voor vrienden en familie, dankbaar, in het hier en nu.

Zijn we op weg naar een nieuwe Grote Generatie?

Info over leadership in onzekere tijden?

Contacteer Steven Van Mol, leadership expert, via mail of GSM op +32 477 66 90 38