Hoe ver reiken jouw takken?
Over het fenomeen crown shyness (verlegen boomkruinen) en introverte persoonlijkheden. Onze expert loopbaancoach Anouk Smets aan het woord.
'Onlangs botste ik op een fantastisch natuurfenomeen: crown shyness. Het is een term waarvoor een exacte Nederlandse vertaling nog lijkt te ontbreken. Sommigen noemen het ‘boomschuchterheid’ of ‘verlegen boomkruinen’. Het komt erop neer dat bij sommige boomsoorten de volgroeide bomen elkaar niet raken met hun kruinen. Hun takken stoppen netjes met groeien zodra ze te dicht bij een andere boom komen. Dat levert een prachtig zicht op van kanalen en lijnen tussen de verschillende boomkruinen.
Ze respecteren elkaars ruimte zodat elke boom kan floreren.
Wat die bomen nu exact bezielt om hun persoonlijke ruimte zo netjes af te bakenen, daar is de wetenschap het nog niet helemaal eens over geraakt. Er wordt gezegd dat crown shyness helpt om schade te vermijden. Omdat de kruinen elkaar niet raken, kunnen ze elkaars bladeren en takjes ook niet beschadigen of afbreken wanneer het waait. En de afstanden tussen de verschillende kruinen maken het ook veel moeilijker voor parasieten en andere beestjes om van de ene boom naar de andere te migreren. Zelfbescherming dus, maar even goed bescherming van de bomen rondom hen. Ze respecteren elkaars ruimte zodat elke boom kan floreren.
Een andere verklaring is dat de bomen op deze manier zonlicht doorlaten. Ze pikken op wanneer ze in de schaduw van hun buurman beginnen te groeien en stoppen daar dan. Zo krijgen ook de planten en de scheutjes die nieuwe bomen zullen worden hun portie zonlicht om te kunnen groeien. De volgroeide bomen overschaduwen met andere woorden de jonge, kleine plantjes niet. Ze nemen niet meer plaats in dan ze effectief nodig hebben en zorgen ervoor dat de nieuwe generaties – of ze nu van dezelfde soort zijn of niet – ook hun kansen krijgen om te volgroeien.
Als ik een boom was, dan zou ik ook crown shy zijn.
Met een warm hart voor al mijn mede-introverten bedacht ik dat ze allemaal ongetwijfeld zouden glimlachen wanneer ze dit beeld zien. “Als ik een boom was, dan zou ik ook crown shy zijn”, dacht ik spontaan. Als introvert bewaak ik ook liever mijn persoonlijke ruimte en voel ik me het best op mijn gemak wanneer ik zelf kan bepalen in welke mate anderen die ruimte mogen innemen. Mijn blaadjes zijn ook nogal gevoelig, zie je. Uitspraken van anderen, hun humeur, hun noden, hun emoties, … het plakt allemaal nogal snel aan mij vast.
Net zoals de meeste introverten gun ik anderen ook wel hun portie zonlicht. Wie ben ik immers om me op te dringen aan anderen? Door een beetje afstand te houden, beschermen we onszelf en laten we de anderen rondom ons floreren. Voor mij is dat de kern van introversie: “Leven en laten leven.” Dat betekent niet dat introverten niet graag onder mensen zijn. Maar wanneer je afstand houdt, krijg je vaak te horen dat je ‘wat socialer’ moet zijn. Of ‘niet zo verlegen’. Of mensen geven je de tip om ‘eens wat meer mensen te ontmoeten’. (You know who you are, welbedoelende extraverten!)
Introverten houden graag hun afstand omdat ze zich veilig willen kunnen voelen. En die veiligheid komt in eerste instantie uit onszelf. Wij bepalen hoe ver we gaan en hoe dichtbij iets of iemand mag komen. We bewaken onze ruimte om niet in de schaduw komen te staan of overwoekerd te worden. We houden niet zo van bomen of planten die de balans van ons bos niet respecteren. Persoonlijk voel ik me best veilig in het bos waar ik groei. De ene boom mag van mij al wat dichter komen dan de andere, maar het is nog altijd bijzonder fijn om samen in het zonnetje te staan, te genieten van het spel van eekhoorns en konijntjes, en de kleine bomen te zien groeien tot ze boven onze hoofden zullen reiken.
Leven en laten leven. Als onze extraverte maatschappij de goede intenties van de crown shyness van introverten eens zou begrijpen, dan zou de wereld een veel mooiere plek zijn.'
Wil je hierover graag meer weten?
Contacteer Anouk Smets
Relevante Tips, Nieuws & Inzichten
De loopbaan - hoe een term in de 16de eeuw al treffend gekozen werd
Wist je dat het woord carrière is afgeleid van de Latijnse benaming voor een renbaan (Shorne, 2001)? Het vond zijn oorsprong in de wereld van de paardenraces en daar betekende het “elke snelle en ononderbroken activiteit”. Later zijn we het, net als het woord loopbaan, ook gaan gebruiken in de context van werk, waar het dan een zekere vooruitgang in werk betekende (Williams, 1983). Saskia Poelmans, psycholoog en stress & burn-outcoach bij Skill BuilderS geeft haar persoonlijke kijk op het woord ‘loop-baan’.
Cadeaus komen soms in vermomming
Mensen die ziek zijn, worden soms gedwongen hun aandacht heel anders te gaan richten. De ziekte blijkt ze als het ware uit te nodigen om hun aandacht naar binnen te richten. Ze nemen hun opvattingen en levensstijl die ze tot dan toe hadden, onder de loep. Herken je dat in je omgeving? Of bij jezelf, als jij in deze situatie verkeert?
Aline Aelberts, expert loopbaancoach bij Skill BuilderS, zocht in het boek Anatomie van de ziel uit 2020, geschreven door Caroline Myss, naar inzichten.
Stop met ronddraaien in cirkels
We weten het allemaal: als er te veel druk op de ketel komt, val je snel terug in oude patronen. Voor je het weet kom je in een negatieve spiraal van zelfverwijt, frustratie, verbetenheid om het anders en beter te doen. Om daar vervolgens weer in te ‘mislukken’. Ondertussen gaat het ritje in de mentale mallemolen maar door. Aline Aelberts, expert loopbaancoach bij Skill BuilderS, ging te rade bij Deb Dana en het boek De polyvagaaltheorie in therapie. Het ritme van regulatie. Ontdek hier haar inzichten.
