Neen, we hebben het niet over een extra ‘snede hesp’ bij de slager. Maar wel over de manier waarop er gedacht wordt over welzijn op het werk. Mag het ook ietsje meer zijn dan herstellen van een burn-out? Of voorkomen dat we in een burn-out terechtkomen? Mag het pas ietsje meer zijn als we ons doodvervelen of doodergeren in onze job?  Mogen we dan pas beginnen nadenken over onze loopbaan? Kan werk niet méér zijn dan iets ziekmakend, maar net iets dat een bron kan zijn van positieve dingen zoals groei, ontplooiing, plezier,…? Kan het ook iets zijn waar we ook aan bouwen vooraleer de fundamenten instorten? Aan het woord: onze collega Saskia Poelmans, psycholoog en burn-out coach.

Het voorbije jaar kwamen er heel wat uitdagingen op ons af, zowel in ons privéleven als op de werkvloer. De pandemie impacteerde ons leven. Een uniek experiment waarbij we allen massaal van de ene dag op de andere overschakelden naar thuiswerk. Voor de een was dit een zegen, voor de ander een ramp. Werkgevers zagen stress bij hun medewerkers toenemen, de betrokkenheid dalen en het middellange ziekteverzuim stijgen. HR-medewerkers en leidinggevenden werden overspoeld met vragen en bezorgdheden van hun medewerkers. Hoe kan je als organisatie inspelen op de behoeften van je medewerkers in onzekere tijden?  Saskia Poelmans, psycholoog en burn-outcoach, zoomt in op een recente publicatie van de vakgroep sociale psychologie van de UGent.