Het oplichterssyndroom

“Jij onzeker? Maar enfin, jij ziet er altijd zo zelfzeker uit”. Deze feedback krijg ik vaak.

Dit blijft voor mij vreemd om te horen, omdat mijn onzekerheid een terugkerend onderwerp is geworden binnen mijn functioneringsgesprekken. Ik irriteer mijn collega’s vaak door hen eindeloos feedback te vragen. “Was dit wel oké? Kon er iets beter? Is mijn rapport oké? Kan je het eens nalezen vanuit klantenperspectief? Pff, ik durf het zo toch niet uitsturen hoor”.

Ondanks deze eigenschap, sta ik er binnen ons team om bekend dat ik buiten de muren van dit veilige team een heel andere Laura laat zien: een uiterst zelfzekere professional. Borst vooruit, oogcontact, stevige handdruk: hé, je hebt hier een expert voor je! Niets doet tijdens een vergadering met een klant vermoeden dat ik vanbinnen denk “oh god, jullie moesten eens weten dat ik niet op alles een antwoord heb”. Ik vind het dan ook altijd heel belangrijk dat onze klanten en kandidaten voelen dat ze te maken hebben met een bekwame expert. Telkens opnieuw hopend om niet door de mand te vallen, zet ik het masker van doorwinterde lead-assessor op. Complimenten van collega’s worden onder de mat geveegd en gerelativeerd, complimenten van klanten worden aanvaard met een glimlach: “Bedankt, we vinden het belangrijk om u de beste service te leveren, dat vinden we evident ”. Wanneer een collega me hierop attendeert terwijl we samen bij een klant buiten stappen, lach ik dit weg: “ach, ‘you fake it until you make it’ hé”. Maar doe ik dat ook werkelijk? Doe ik werkelijk “alsof ik weet waarover ik spreek”, of weet ik dat ook ergens wel?

Ik stond hier eigenlijk nooit bewust bij stil, tot iemand me vertelde over het “imposter syndrome”. Het oplichterssyndroom, of zoals Wikipedia het omschrijft: “Ondanks externe bewijzen van hun competentie, blijven mensen met het syndroom ervan overtuigd dat ze bedriegers zijn en hun succes niet verdienen. Blijken van succes worden afgedaan als geluk, timing of het resultaat van het misleiden van anderen… etc. etc.”. Het deed me nadenken: bén ik een oplichter, of voel ik me alleen zo?

Voor deze zelfreflectie katapulteer ik mezelf even terug naar die beruchte vergadering met onze klant waar ik doelbewust “Laura, de professional” naar boven liet komen. Want wanneer puntje bij paaltje komt, geniet ik eigenlijk wel enorm van deze vergaderingen. Ik connecteer graag met klanten, leer ze graag beter kennen en kom graag tot de kern van hun vraag. In ons team wordt wel eens gelachen: “Laura en haar vrienden”, omdat ik zo graag een goede band aanga met onze klanten. Hoewel ik doodsbenauwd ben om door de mand te vallen, beantwoord ik tegelijkertijd eigenlijk wel heel erg graag de vragen die ik van hen krijg. Ik praat namelijk graag en gepassioneerd over ons vak, onze tools en ons bedrijf. “Als jullie nog vragen hebben, niet twijfelen hé, je mag mij altijd bellen!”. Zou ik dit echt uitspreken als ik werkelijk bang ben om de vragen ook effectief te krijgen? Want uiteindelijk is er nog geen moment geweest dat ik in blinde paniek dichtklapte omdat ik het antwoord schuldig moest blijven. Komt dit omdat ik alles weet? Absoluut niet, mijn god wat heb ik nog veel te leren. Maar moet ik ook alles weten? Verwacht onze klant ook dat ik alle waarheid in pacht heb? Ik ben ervan overtuigd van niet. Wanneer ik word geconfronteerd met een vraag waarop ik het antwoord niet ken, ben ik gewoon niet te beroerd om dat ook aan te geven en vervolgens met een glimlach te zeggen: “Goede vraag! Ik wil zeker zijn dat ik dit correct beantwoord, is het goed dat ik dit verder uitzoek en hier deze week nog op terug kom?”. Uiteindelijk leveren wij als team een antwoord op maat: klant content, wij content. Mijn ervaring binnen Skill BuilderS, en binnen ons topteam, hebben mij al veel kennis en competentie bijgebracht. Wanneer ik mezelf vergelijk met de Laura van pakweg 5 jaar geleden, vervaagt mijn oplichterssyndroom naar de achtergrond en kan ik met trots zeggen dat ik gegroeid ben tot een competente lead-assessor die op een professionele manier een assessment center afneemt en rapporteert.

Om tot deze conclusie te komen, berust ik mij op de externe en objectieve bewijzen van deze competentie (op aanraden van Wikipedia, natuurlijk). Bijvoorbeeld de aantal keren dat kandidaten met een positief gevoel een assessment center met mij afsluiten. Ik krijg 9 van de 10 assessments na afloop spontaan te horen dat ik hen stimuleerde zichzelf te zijn, door hen gerust te stellen en hen mensgericht te benaderen. Daarnaast kan ik ook objectief constateren dat klanten tevreden zijn met de assessment centers die ik afneem: “Dit rapport bevestigde mijn vermoedens”, “We herkennen hem/haar er volledig in”, “Zo had ik het nog niet bekeken, dat is inderdaad een aandachtspunt”. Achteraf vernemen dat de kandidaat presteert zoals mijn rapport beschrijft, is een mooie bevestiging van mijn werk. Ten slotte vind ik ook veel bevestiging bij SBS Skill BuilderS en mijn team: Zij geloven in mij, staan achter mij en investeren in mijn kennis en kunde. Ik word gevraagd voor grote projecten en krijg erkenning voor het werk dat ik aanlever. SBS Skill BuilderS vindt het belangrijk om professionals aan boord te hebben en gaat hier actief naar op zoek. Het feit dat zij me benaderden om de functie van assessor aan te nemen, geeft me bevestiging dat zij in mijn kunnen geloven. Vanuit mijn drang om kwaliteitsvol werk af te leveren, kan ik kritisch genoeg naar mijn eigen werk kijken en zeggen dat ik goed werk oplever.

Hoewel ik objectief kan kaderen dat ik over sterke competenties beschik binnen in mijn job, blijft de subjectieve twijfel bestaan. Ik merk bij mijn generatiegenoten dezelfde worstelingen en onzekerheden. Verdienen wij om te staan waar we vandaag staan? Is er niet iemand slimmer en beter die eigenlijk onze plek verdient? Goh, de kans bestaat van wel. Tegelijk geloof ik sterk dat dit oplichterssyndroom ook onze grootste drijfveer is. Dit stimuleert onze leergierigheid en onze drang om te groeien.  We geloven niet dat we de beste zijn in wat we doen, maar we hebben een grootse motivatie om dat wel te worden.

Wees dus trots op de positie die je inneemt, de kans is groot dat het niet “geluk, timing, of het resultaat van het misleiden van anderen” zijn geweest die jou op die plek hebben gebracht.

Wil je hierover graag meer in detail praten?

Contacteer Laura Rasenberg, Assessment & Development consultant.
Of bel ons op 0800 616 71.

Ontdek alle info over onze Assessment & Development centers.