Voldoende tijd spenderen om werk te zoeken….

Solliciteren als ‘coping strategie’

Bij Skill BuilderS zien we dit enorm vaak in de eerste fase van een outplacementtraject: mensen die te veel tijd steken in solliciteren, die als een kip zonder kop solliciteren op van alles om niet te moeten stilstaan bij alle moeilijke gevoelens rond het ontslag. Gevolg: ze komen in een spiraal terecht, ze doen minder goede sollicitatiegesprekken of krijgen geen uitnodigingen waardoor ze nog meer moeilijke gevoelens zoals teleurstelling, onzekerheid, frustratie, e.d. moeten verwerken. Vervolgens solliciteren ze nog meer om dit nog harder van zich af te duwen.

Ik kader dit aan de hand van Karen haar verhaal. Karen kwam in 2022 bij mij in een outplacementtraject via onze partner Cevora, het sectorfonds voor paritair comité 200, vnl. van de bedienden. Karen was recent ontslagen en was figuurlijk even het noorden kwijt. Het is dan van cruciaal belang voor mij als outplacementcoach om in dat eerste contact enerzijds begrip, anderzijds ook enorm veel geruststelling te bieden. Mensen worden ontslagen en in vele gevallen weten ze niet wat ze allemaal administratief in orde moeten brengen, welke instantie wat regelt en deze zaken genereren vaak nog meer stress. Dit bovenop de enorme mentale klap door het ontslag zelf. Vaak gaan ze dan vanuit een overlevingsmechanisme halsoverkop beginnen te solliciteren om ‘toch maar een job te hebben’. Op die momenten raad ik dan effectief af om al te starten met solliciteren en zeg ik “ik wil niet dat jij nu al solliciteert, want dan ga je misschien een verkeerde baan aanvatten en sta je hier binnen drie maanden terug”. Ik wil eerst de tijd en ruimte geven om – samen met ons in het outplacementtraject – met de juiste energie en met voldoende zelfkennis de juiste vacatures te ontdekken. Mensen denken ook nog te vaak dat ze ‘verplicht worden om onmiddellijk’ te solliciteren. Uiteraard zijn er bepaalde rechten en plichten die een werkzoekende heeft, anderzijds zijn dit helemaal geen onredelijke of onmenselijke zaken. Ik zag Karen ‘emotioneel landen’ toen ik haar die geruststelling kon geven. Er viel als het ware een blok van haar schouders. En zo zijn er in mijn jarenlange ervaring als outplacementcoach al ‘veel Karens’ geweest.

Grenzen stellen als werkzoekende

Ik heb zelf twee keer een ontslag gekend, dus op dat vlak durf ik mezelf ook ervaringsdeskundige te noemen. Ik deel deze ervaring  ook vaak met mijn coachees. Ik weet nog heel goed dat ik in de zomer van 2013 in een collectief ontslag zat. Ik werd drie maanden uitbetaald en ik zat thuis in juli, augustus en september. Mijn buurman en vriend zei me toen “Oh, wat zou ik nu toch graag in jouw plaats zijn! Genieten van het goed weer, uitbetaald zijn en na de zomer terug beginnen”. Ik weet nog heel goed welk gevoel ik toen had en wat ik wou antwoorden… “jaja, tot jij de volgende maandag wakker wordt, iedereen naar zijn of haar werk ziet vertrekken en jij beseft dat je geen job meer hebt”.

Waarom vertel ik dit? Omdat ik ervan overtuigd ben dat iedereen alles wel met de juiste intenties en beste bedoelingen zegt, maar dat sommige mensen niet of nog niet in dezelfde situatie hebben gezeten of hetzelfde hebben ervaren en dat die woorden dan vaak hard binnenkomen.

De omgeving (gezin, ouders, …) denkt plots dat de persoon zeeën van tijd heeft en doet heel veel beroep op de persoon waardoor die geen tijd heeft om te solliciteren. Hoe stel je dan duidelijk je grenzen?

Of in elk gesprek dat de werkzoekende met de omgeving heeft, wordt vaak geopperd “Oei, nog altijd geen job gevonden?” Zulke gesprekken zijn dan heel pijnlijk, en ook hier geven wij onze klanten  advies  hoe hierop te reageren.  Onze workshops en coachings over assertiviteit en verbindend communiceren zijn in deze context zeer waardevol voor onze coachees.

Een sprint versus een marathon

Mijn fijne collega Saskia Poelmans vergelijkt solliciteren vaak met het lopen van een marathon versus een sprint trekken. Ik volg haar daar zeker in.

Toen ik Karen voor het eerst ontmoette, was ze al volop aan het sprinten. Ze toonde mij al haar lopende sollicitaties. Echter was ze al buiten adem nog voor ze alles had kunnen uitspreken.

Werk zoeken duurt vaak langer dan mensen denken. Daarom  is het enorm belangrijk om krachten te doseren, goed voor jezelf te zorgen, energiegevers in te bouwen, … Stel dat het een half jaar duurt vooraleer je opnieuw aan de slag gaat? Dan hou je het nooit vol  om elke dag ettelijke uren met solliciteren bezig te zijn … . Een andere coachee, Fréderic, spendeert elke werkdag een paar uur ’s ochtends aan solliciteren, netwerken,…. en ’s namiddags doet hij andere dingen. Hij houdt ook alles mooi voor zichzelf bij, zodat hij een snel een helder overzicht kan raadplegen wanneer hij gecontacteerd wordt.

Iedereen moet voor zichzelf de methode ontdekken die best werkt en daarin een goede balans respecteren. Want het ALLERBELANGRIJKSTE is en blijft om met de juiste energie en balans de sollicitatiegesprekken aan te vatten.

Ik sluit graag af met een metafoor die een mentor-coach me ooit meegaf, en waarin zoveel waarheid schuilt; “De snelheid van de performantie zit hem in de traagheid van het begin.”

Wil je hierover graag in detail spreken?

Aarzel niet en contacteer ons!