Praktisch

xxxx

Jouw talentmobiliteit

Ga zelf aan het roer van je loopbaan staan. Ontdek, ontwikkel en zet je talenten optimaal in. Wij ondersteunen jou in elke stap van je loopbaan.

Bedrijf & Talent Mobility

Talent Mobility –  de juiste talenten aantrekken, ontwikkelen en inzetten is de sleutel voor een wendbaar, competitief bedrijf. Wij zetten er mee onze schouders onder.

Verder met ieders talent!

Organisaties en mensen die een rol willen blijven spelen in onze snel veranderende wereld, moeten hun talenten ontdekken, ontwikkelen en inzetten. SBS Skill BuilderS draagt graag bij tot die talentmobiliteit. 

Contact

Vraag je je af of hoe Skill BuilderS jouw ideale partner kan zijn? Wens je meer info over één van onze trajecten? Geef ons een seintje. We denken graag met jou mee!

/sites/default/files/public/header-images/becca-tapert-QofjUnxy9LY-unsplash.jpg
Inzicht

De-connectie

Ben jij vastgekluisterd aan je smartphone? Ook 's avonds wanneer je je voorneemt om even te de-connecteren en bij te tanken voor de volgende dag? Het is tegenwoordig geen evidentie om even offline te gaan in dit, steeds veranderende, digitale tijdperk. Lees en ontdek hoe ook onze coach Sanne Branders af en toe worstelt met het tijdig uitzetten van haar smartphone.  

 

“Mama! Mamaaaaa! MA – MA!! Ha zeg mama, luister nu eens.” “Ja direct liefje, nog snel deze e-mail beantwoorden.” “Mama, jij bent ALTIJD met jouw gsm bezig. Ik vind dat echt niet leuk.” Zijn ogen rolden nog net niet uit zijn oogkassen en ik denk dat zelfs de buren hem hoorden zuchten. Maar toch zette die boodschap me aan het denken. Is dat zo? Ben ik echt ‘altijd’ met mijn gsm bezig? 

De avond doorscrollen

’s Avonds als ik, na een drukke avondspits – 4 kinderen in bed krijgen is topsport – in de zetel neerplof denk ik “EINDELIJK! Rust. Me-time. Genieten. Rustig een aflevering van m’n lievelingssoap kijken en daarna een heerlijk warm bad.” Ik start de aflevering, Home and Away is m’n guilty pleasure, en na een vijftal minuten ‘PING’: een berichtje van een vriendin met een grappig filmpje op TikTok (ja, ik weet het, eveneens een guilty pleasure). Ik bekijk het en schaterlach. Ondertussen scrol ik lustig verder en kijk ik, bijna hersenloos, naar allerlei video’s die de revue passeren. Van volwassenen die een raar dansje doen tot een hond die schrikt of een schattige baby die gekke bekken trekt nadat mama hem een citroen gaf om te eten. Voordat ik het weet ben ik twee uur verder, heb ik mijn aflevering nog niet gezien, staat er nog niets klaar voor de drukke ochtendrush morgen en kan ik het warme bad vergeten. Het zal een snelle douche worden en met natte haren gaan slapen. De kleren van de kinderen, die leg ik morgenvroeg wel klaar, en ook de tafel dekken zal me vandaag niet meer lukken. 

’s Ochtends word ik wakker en ben ik instant boos op mezelf. Waarom heb ik gisteren de kleren niet klaargelegd? Ik kijk in de spiegel en mijn haren lijken wel ontploft. En bijna vergeten, er staat ook nog niets klaar op tafel. De dag start ik met een achterstand, mijn stressniveau neemt onmiddellijk toe en ik kan beginnen jagen. Ik ben gepikeerd, wat duidelijk merkbaar is voor m’n omgeving en ik geef toe, ik word zelfs boos. Na een stressvolle ochtendrush is iedereen waar hij moet zijn, weliswaar te laat maar kom, we made it. En ik? Ik ben net op tijd op het werk.  

Zonder enig rustmoment plof ik me neer achter m’n laptop en begin ik aan m’n werkdag. Maar ik kan het toch niet laten om mezelf een schuldgevoel aan te praten. Een klein stemmetje in mijn hoofd dat zegt: “moest je nu écht zo gestresseerd zijn? Had je niet te voet naar school kunnen gaan zodat de kinderen konden genieten van frisse buitenlucht? Of eventjes spelen met de kinderen? Echt in verbinding gaan zoals je overal leest op Instagram? Boterhammen maken in hartjesvorm met versgebakken havermoutpannenkoekjes en niet te vergeten een handgeschreven briefje met bijhorende tekening?” Met tot slot de grote doemvraag: ben ik wel een goede mama? Die gedachten nemen de bovenhand en ik voel mijn energie wegslippen.  

Na ontspanning komt.... Veel stress?

Maar waarom is het zo stressvol ’s ochtends? Waarom heb ik zo weinig tijd voor de kinderen? En waarom heb ik zo weinig tijd voor mezelf dat zelfs iets kleins zoals een bad nemen niet lukt? M’n molen begint te draaien tot plots… ‘PING’. Alweer een notificatie die ik niet kan negeren dus neem ik mijn gsm opnieuw vast. De notificatie is de dagelijkse reminder die ik krijg van m’n gsm over m’n schermgebruik. “Je schermtijd was vorige week 27% procent meer (gemiddeld 5 uur en 25 minuten).” Normaal negeer ik die melding schaamteloos en zoek ik naar excuses. “Ja, maar Jef heeft veel filmpjes gekeken” of “ja, maar ik heb Waze gebruikt om naar Aalst te rijden, dat klopt toch niet!” Maar vandaag voel ik me toch getriggerd. 5 uur en 25 minuten, zou het dan toch kloppen? Ik open de notificatie en ik krijg een uitgebreid rapport over mijn schermtijd met een schat aan informatie. Voor vorige week, met het schaamrood op m’n wangen, kom ik tot deze schrikwekkende cijfers per dag (gemiddeld): 

  • 5 uur 25 minuten m’n gsm gebruikt 

  • 80 keer m’n gsm opgepakt 

  • Gemiddeld 103 meldingen per dag 

  • Facebook, Instagram en Messenger zijn de eerste drie apps die ik gebruik 

  • Facebook, Instagram en Nieuwsblad zijn de apps die ik het meest gebruik 

Ik kan je vertellen: mijn mond viel op de grond. Hal-lu-ci-nant vind ik dit. Het gebruik van m’n gsm komt overeen met bijna een volledige werkdag. Geen wonder dat ik tijd te kort heb! Ineens wordt me duidelijk in hoeverre de digitale wereld in mijn ‘real life’ infiltreert en is de boodschap van mijn zoon de vorige ochtend toch niet zo gek.  

Hoe kan ik nu echt 'de-connecteren'?

Het laat me niet los. Dus opnieuw stel ik mezelf de vraag: waarom doe ik dit toch? Hoe komt het dat die grenzen zo makkelijk vervagen? Hoeveel impact heeft dit eigenlijk? En vooral: wat zou ik allemaal kunnen doen met die vrije tijd? Tijdens de middagpauze haal ik op kousenvoeten het topic aan bij mijn collega en ik blijk niet de enige te zijn. Mijn collega vertelt hoe zij gisterenavond in slaap is gevallen in de zetel terwijl ze door Facebook scrolde. Of hoe ze van alles foto’s neemt en de drang voelt om het te posten. Post it or it didn’t happen lijkt wel onze leuze te zijn. We lachen tijdens de pauze nog vaak als we allerlei voorbeelden geven en vooral als zij het rapport van haar schermtijd bekijkt. Ik ben duidelijk niet alleen. Maar we stellen onszelf toch ook de vraag: hoe leuk zou het zijn om te deconnecteren? Om die digitale wereld, de druk en verwachtingen die erbij horen, af en toe los te laten? En meer te leven in het moment?  

We maken op dat moment de afspraak om hiermee aan de slag te gaan. Mijn collega verbant haar smartphone naar het keukeneiland. Ze laat hem daar liggen en gebruikt hem enkel nog als ze hem nodig heeft. En ik? Ik ga de strijd aan met de notificaties zodat ze me niet meer verleiden. De focus modus van mijn gsm gaat me daarbij helpen. En jullie? Durven jullie naar het rapport van jullie schermtijd kijken? Wie ging er mij voor en werkt actief aan het proces tot deconnectie? Hoe zijn jullie hiermee aan de slag gegaan? Hebben jullie interessante tips voor mij? Want het is wel duidelijk dat dit verhaal to be continued is. Ik kijk uit naar jullie verhalen, maar die lezen zal voor morgen zijn, want m’n gsm staat in focus mode 😉. 

0

Interesse?

Ben je op zoek naar hulpbronnen om op tijd en stond te 'de-connecteren' en wil je een gezonde work-life balans nastreven?
Aarzel niet en ontdek :

0

Relevante Tips, Nieuws & Inzichten

Blue zone ook op de arbeidsmarkt

Maak van jouw organisatie een ‘blue zone’ op de arbeidsmarkt

Inzicht

Onderzoek van professor Eva Geluk toonde het al aan: werknemers en werkgevers zijn het met elkaar eens dat welzijn een gedeelde verantwoordelijkheid is. Bovendien blijken heel wat werkgevers bereid om (nog) meer in te zetten op welzijn. Echter met de teller op 500.000 langdurig zieken, waarvan ook een steeds toenemend aantal mensen met een burn-out, kan je je afvragen waarom het resultaat van al die investeringen uitblijft. Saskia Poelmans, psycholoog en stress & burn-outcoach, gaat op onderzoek.

Vakantie ... van crashen naar opladen

Vakantie ... van crashen naar opladen

Inzicht

De komende weken staat er voor de meesten onder ons het welverdiende jaarlijkse verlof op de planning. Heerlijk! Iets om naar uit te kijken!
De periode vlak voor die vakantie lijkt dat iets minder te zijn. Saskia Poelmans, psycholoog en stress & burn-outcoach bij Skill BuilderS, heeft  het gevoel dat 90% van de gesprekken deze tijd van het jaar als volgt verlopen:

“Hoe gaat het?”

“Druk druk, maar nog even doorbijten en ik heb vakantie.”

Tijd dus om even stil te staan en de tips na te lezen die ervoor zorgen dat je je in de dagen net voor je vakantie optimaal kan voorbereiden op een periode van rust en ontspanning. 

gele kanarie in de koolmijn

Wat leert de kanarie in de koolmijn ons over de aanpak van burn-out?

Inzicht

Als medewerkers met een burn-out anno 2024 de spreekwoordelijke kanarie in de koolmijn zijn, wat leert ons dat dan over onze aanpak van deze problematiek? De arbeiders in de koolmijnen namen vroeger altijd een kanarie mee naar hun werkpost. Deze kanarie was heel gevoelig aan giftige dampen of een gebrek aan zuurstof. Wanneer de kanarie van zijn stokje viel, wist iedereen meteen dat er dringend maatregelen nodig waren om te voorkomen dat er meer slachtoffers zouden vallen. Saskia Poelmans, psycholoog en burn-outcoach bij Skill BuilderS, vraagt zich af wat er zou gebeurd zijn als deze kanaries die snel van hun stokje gingen, getraind zouden hebben om weerbaarder te worden, het langer vol te houden? 

Contacteer ons

Jouw uitdaging aan ons voorleggen? Meer info over één van onze trajecten? Geef een seintje, we denken graag met u mee!

Vind een kantoor

VDAB
Loopbaancheques
Combilogo Vlaanderen en ESF
Actiris Brussels
Kmo-Portefeuille
Certo
Qfor