To burn on or to burn out? That is not the (right) question

Wat houdt een ‘burn-on’ in?

Een burn-on wordt kortweg omschreven als een toestand waarin je chronisch net niet aan het instorten bent. Je slaapt slecht, bent in je hoofd voortdurend bezig met je werk, je gaat steeds meer tijd en energie investeren in je werk waardoor er steeds minder overblijft voor andere dingen. Je raakt steeds dieper uitgeput, maar toch blijf je doorgaan omdat je ook wel gepassioneerd bent door je werk.

Hierbij wil ik graag de kanttekening maken dat het een fenomeen is dat door enkelingen op deze manier wordt beschreven in boeken en recent dus in de media, maar waarover wetenschappelijk nog niets terug te vinden is, laat staan dat er een definitie is waar consensus over bestaat.

Oude wijn in nieuwe vaten?

Als we gaan kijken naar de omschrijving die gegeven wordt aan het fenomeen ‘burn-on’ dan doet dat heel erg denken aan wat we tot nu toe kennen als een vroegtijdig stadium van burn-out waarbij men nog overmatig investeert in het werk om alles klaar te krijgen. Men merkt dat het werk te veel wordt om klaar te krijgen binnen de werktijd op de manier waarop men het graag afwerkt en gaat harder werken of langer werken om hier toch in te slagen. In dit vroegtijdig stadium ziet men ook de eerste fysieke symptomen opduiken, misschien een aantal keer de huisarts raadplegen met diffuse klachten. Men wordt onzekerder. En ten slotte merkt men dat het werk een negatieve invloed heeft op het privé-leven.

Het is dit overmatig investeren en negeren van de eerste symptomen (of eigenlijk de eerste alarmsignalen) dat uiteindelijk leidt tot het eindstadium van burn-out waar mensen inderdaad gaan instorten, uitgeput zijn, in ziekteverlof gaan en een risico lopen dat de burn-out escaleert naar een depressie.

Dus to burn on or to burn out. That is not the question, als je het mij vraagt. De burn-on is niet meer of niet minder dan wat we nu kennen als een vroegtijdig stadium van burn-out, en zal zonder de nodige veranderingen dan ook leiden tot een effectieve burn-out.

Heeft het dan een meerwaarde om te gaan spreken van ‘een burn-on’

Oké, niets nieuws dus die ‘burn-on’, maar heeft het wel een meerwaarde om die nieuwe term te gebruiken? Zelf zie ik één grote valkuil bij het gebruik van deze term, namelijk de illusie dat je kan blijven branden, dat jouw kaarsje nooit zal uitgaan en dat je op deze manier kan blijven doorgaan.

Alsof er mensen zijn die opbranden, de zwakken, en dat er mensen zijn, uit het betere hout gesneden, die kunnen blijven branden tot in de eeuwigheid, die een onuitputtelijk bron van energie hebben. Mijn ervaring in burn-outbegeleiding tot nu toe leert mij dat héél véél mensen die al voor héél lange tijd aan het doorgaan waren, er nooit aan dachten dat dit hen zou overkomen. Zelfs niet in een burn-out geloofden. Maar uiteindelijk zijn ze toch uitgeput geraakt en hebben ze klachten ontwikkeld die te ernstig waren om aan de slag te kunnen blijven.

De meerwaarde van dit nieuwsbericht zit hem vooral in het feit dat dit vroegtijdig stadium en de kenmerken die erbij horen in de media komen en de nodige aandacht krijgen, zodat mensen zich erin kunnen herkennen en gaan ingrijpen voor het te laat is. Hoe vroeger je erbij bent, hoe makkelijker het herstel verloopt!

Graag aan de slag met je “burn-on”?

Neem een kijkje op onze Less Stress Academy (skillbuilders.be).